پیمان کارلویتز

صلح کارلویتز

مذاکرات صلح کارلویتز.
متن	از ۱۶ نوامبر ۱۶۹۸
امضا شده	۲۶ ژانویه ۱۶۹۹ (۱۶۹۹-01-۲۶)
مکان	کارلویتز، Military Frontier، امپراتوری هابسبورگ (اکنون Sremski Karlovci، صربستان)
امضاکنندگان	* رامی محمد پاشا (reisülküttap) الکس. ماوروکورداتوس (dragoman) کنت کینسکی کنت ائتینگن de Carlo Ruzzi pl Prokopiy Wosnitzin
گروه‌ها	*  جمهوری هلند (میانجی‌گر)  پادشاهی انگلستان (میانجی‌گر)  امپراتوری عثمانی  امپراتوری مقدس روم لهستان–لیتوانی  جمهوری ونیز  ایالات پاپی روسیه تزاری (آتش بس)
زبان‌ها	* زبان لاتین (HRE و عثمانی) ترکی عثمانی (ونیزی و عثمانی)

پیمان کارلویتز که در ۲۶ ژانویه ۱۶۹۹ میلادی در صربستان امضاء گردید، به جنگ بزرگ عثمانی (۱۶۸۳-۱۶۹۹) خاتمه بخشید؛ جنگی که با شکست عثمانی‌ها در نبرد زنتا به اتمام رسید. این جنگ به سیادت عثمانی‌ها در اروپای مرکزی پایان داد و باعث آغاز دوره انحطاط این دولت شد. از طرفی، امپراتوری هابسبورگ را به عنوان قدرت برتر اروپای مرکزی و جنوب شرقی مطرح نمود.

مطابق این پیمان، عثمانی‌ها بخش اعظم مجارستان، بوسنی و هرزگوین و کروآسی را به امپراتوری هابسبورگ واگذاردند. ترانسیلوانی همچنان مستقل باقی‌ماند؛ اگرچه، توسط فرمانداری اتریشی اداره می‌شد. ناحیه پادولیا به همراه قلاع نظامی کامیانتس-پودیلسکیی به لهستان بازگردانده شد. ونیز بخش اعظم دالماسی به همراه کلیه پلوپونز را از امپراتوری عثمانی گرفت.

ترکها دوباره کنترل تیمیشوارا، مولدووا، بلگراد و والاچیا را بدست آوردند. آنها یک سال بعد مطابق پیمان کنستانتینوپل، بندر آزوف را به پتر اول، شاه روسیه، تقدیم کردند.