Pedro García de Ambroa |
Pedro García de Ambroa fue un
Poema de Pero Garcia d'Ambroa (1203?-Mediados del XIII)
Pero d’Armea, cuando compusisteis
para que fuera hermoso, vuestro culo
y le pusisteis arrebol y afeites
para que en hermosura venciese a una doncella
y le añadisteis sobrecejas, todo
se echó a perder por no ponerle unas narices.
Ponedle, pues, don Pedro, las narices
pues quiero aconsejaros lo mejor que puedo;
y he de matar unas perdices
pues un culo tan bello como el vuestro,
aunque quisiéramos buscarlo
nunca lo encontraríamos en la tierra
que va de Sahagún a Saelices.
Y ponedle, don Pedro, unos labios también
a ese culo que fuera tan barbado,
y hacedle unos bigotes recortados
y ya tendréis un culo bien peludo;
y luego, sin tardar, procurad ocultarlo
porque si lo ve venir Fernand’Escalho
soltero sois y acabaréis casado.
[Traducido del galaico-portugués por Carlos Alvar, Santiago Gutiérrez García y Jenaro Talens.
Locus Amoenus, Antología de la lírica medieval de la península ibérica. Edición bilingüe de Carlos Alvar y Jenaro Talens, Galaxia Gutenberg/ Círculo de Lectores, Barcelona, 2008]
B 1574 Os beesteiros d'aquesta fronteira pero que cuidam que tiran mui bem, quero-lhis eu consselhar huna rem: que non tiren con Maria Balteira, ca todos quantos ali tiraron, todos sse d'ela com mal partiron: assi é sabedor e é arteira. Tirou ela con uũ beesteiro destes del-rei, que saben bem tirar; e, primeira vez, polo escaentar, leixou-sse ni logo perder un dinheiro, e des i outr'; e pós esqueentado, tirou con el e a d'ele levado quanto tragia até-nno bragueiro. Os beesteiros dos dous quarreirões tiran con ela e pon-se sinal; nen outros, que tiravan mui mal, atinaram a dous dos pipeões; foron tirando e bevendo do vinho; o beesteiro com'era mininho, non catou quando ss'achou nos colhões. Pero Garcia d'Ambroa